ماد پیر مرا

نکته ای زیبا گفت!از بد دنیا گفت!گفت طاووس مشو،ک ب عیبت خیزند،گر شوی شعله شمع،زیر پایت ریزند!

گفت:پروانه مشو،ک ب سرگردانی،لای انگشتان کتاب سال ها می مانی!

ن زمین باش ن خاک،ک تو را خوار کنند،وانگهی ذهن تورا پر ز مرداب کنند.

آسمان باش ک خالق ب نگاهت بخرند.وز پی دیدن تو،سر ب بالا ببرند آسمان باش عزیز،گله ها را بگذار!ناله ها را بس کن...